RASULULLAH (S.A.V.) BİRDEN ŞİDDETLE AĞLAMAYA BAŞLADI. ÖYLE BİR AĞLAYIŞ Kİ DAYANILMAZ. (MUTLAKA OKUYUN!!!)
RASULULLAH (S.A.V.) BİRDEN ŞİDDETLE AĞLAMAYA BAŞLADI.
ÖYLE BİR AĞLAYIŞ Kİ DAYANILMAZ. (MUTLAKA OKUYUN!!!)
Bir gün, Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali, Hz. Fâtıma ve Hz. Âişe -rıdvânullahi tealâ aleyhim ecmaîn- ile oturmakta idiler. Hepsi de Rasûlullah (s.a.v.)’ın huzurunda bulunuyorlardı. Rasûlullah (s.a.v.) birden şiddetle ağlamağa başladı. Öyle bir ağlayış ki dayanılmaz.
Bunu gören Hz. Ebûbekirşöyle dedi: Anam-babam Sana feda olsun yâ Rasûlallah! Niçin ağlıyorsunuz?
Ümmetimin önünde uzun ve zor bir yol, omuzlarında ağır bir yük ve bir çok da ma’siyetleri (günahları) bulunmaktadır. Âhirette azaba girerlerse Ben nasıl ağlamayayım!
Hz.. Ebûbekir duygulanarak: Yâ Rasûlallah! Sen gönlünü hoş tut! Allah bana izin verirse, kıyamet gününde ümmetinin âsileri hakkında durum vahimleşirse, günahlarının taşınmasını hafifleştirmek için onların günahlarının yarısını yüklenirim.
Rasûlullah (s.a.v.), Ebûbekir’i senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona duâ etti.
Sonra Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Hz. Ömer’e yönelerek şöyle buyurdu: - Yâ Ömer! Ebûbekir’in sözlerini işittin. Günahkâr ümmetim hakkında sen ne yapacaksın?
Hz. Ömer şöyle cevap verdi: Yâ Rasûlullah! Ebûbekir’in yapmayı vaad ettiği kadarına benim gücüm yetmez. Allah (c.c.) bana izin verirse, ben de ümmetinin günahlarının üçte birini yüklenirim, dedi.
Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ömer’i senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona da dua etti.
Rasûlullah (s.a.v.) sonra Hz. Osman’a dönerek şöyle buyurdu: - Yâ Osman! Benim ümmetimin günahkarları hakkında sen ne yapabilirsin?
Hz. Osman şöyle cevap verdi: Yâ Rasûlullah! Ben Ömer’in yaptığı kadarını yapamam. Allah (c.c.) bana izin verirse, ben ümmetinin günahlarının dörtte birini yüklenirim.
Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Osman’ı da senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona dua etti.
Sonra Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ali’ye dönerek şöyle buyurdu
Yâ Ali! Ümmetimin günahkarları hakkında sen ne yapacaksın?
Hz. Ali şöyle cevap verdi: Allah (c.c.) izin verirse, ben elimden gelen bütün iyiliği yapacağım. Yarın kıyamet gününde Sırat köprüsünün her iki tarafını tutup asi ümmetinin cehenneme girmesine mani olacağım. Durum şiddetlenirse, onların her birinin yerine ben ateşe gireceğim, onları cehenneme sokmayacağım, cennete göndereceğim.
Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ali’yi senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona dua etti.
Sonra Rasûlullah (s.a.v.), zevcesi Hz. Âişe’ye dönerek şöyle buyurdu:
Yâ Âişe! Günahkar ümmetim hakkında yevm-i kıyâmette sen ne yapacaksın? Sen onların anasısın! Ananın evlâdına himmeti, merhameti gerekir.
Hz. Âişe (r.anha): Hz. Fâtıma’nın huzurunda benim bir şey söylemem uygun düşmez, dedi.
Hz. Fâtıma şöyle cevap verdi:“Sen anasın, evladın anası huzurunda önce konuşması doğru olmaz.”
Hz. Âişe şöyle söyledi:Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.)’nın hakkında, “Fâtıma Benden bir parçadır.”, buyurduğu kızının huzurunda ben nasıl önce konuşurum.
Hz. Fâtıma (r.anha) şöyle cevap verdi: “Rasûlullah (s.a.v.) hakkında, “Şayet Beni göremezseniz dininizin yarısını veya üçte birini şu Humeyrâ Âişe’den alınız, öğreniniz.” buyurduğu kimsenin huzurunda ben nasıl konuşurum?”
Hz. Âişe şöyle söyledi: “Allah’a yemin olsun ki senden önce konuşmayacağım!”
Hz. Fâtıma (r.anha) Rasûlullah (s.a.v.)’a dönerek şöyle der: “Ey Babacığım! Ümmetinin hesap günü Mîzan’ın başında dururum.”
Rasulullah (s.a.v.): “Ey Babasının Rûhu! Ey gözünün bebeği! Söyle günahkar ümmetim hakkında ne yapacaksın?”
Hz. Fâtıma şöyle cevap verir: Allah (c.c.) izin verirse ve ümmetlerinin günahları, sevaplarından ağır gelirse, evladımın manen önceden bildirilen din yolundaki âkıbetlerine göre oğlum Hasan’ın zehir bulaşmış gömleğini çıkarır, Mizan’da sevap kefesine koyarım. Eğer yetmezse bu sefer oğlum Hüseyin’in kanlı gömleğini ilave ederim. Yine de tamam olmazsa başımdan örtümü çıkarır, saçlarımın örgülerini çözerim; ümmetinin sevaplarının ağdırılması için baş örtümü kefeye koyarım! Ve ağır gelinceye kadar beklerim.
Rasûlullah (s.a.v.), onu da senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak dua etti:
Sonra, Rasûlullah (s.a.v.) zevcesi Hz.Aişe’ye yönelerek Şöyle buyurur:
“Ey mü’minlerin annesi, ümmetimin âsileri için sen ne yapacaksın?” Yâ Rasûlallah! O günde bu kadar şefaatçi varken bana ihtiyaç olmaz.
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurur: Yâ Humeyrâ! Sana ihtiyaçları olduğu takdirde sen ne yapacaksın?
Hz. Aişe: Sizlere söylenmesi uygun değildir.
Hz. Rasulullah (s.a.v.): Söyle Yâ Humeyrâ! Bâri babacığın Ebûbekir’e söyle.
Hz. Âişe: Söyleyemem deyince Rasûlullah (s.a.v.), üç defa ayrı ayrı:
Hz. Ömer’e, Hz. Osman’a, Hz. Ali’ye söyle buyurdu.
Hz. Aişe:- Hayır söyleyemem, diye cevap verince Rasûlullah (s.a.v.):
Yâ Humeyrâ! Peki kime söylersin? dedi, o da: Allah’a söylerim, deyip kalktı, yürüdü bir odaya girdi, başından örtüsünü çıkardı. Yüzüne ve saçlarına toprak sürdü; ve Allah’a şöyle yalvardı:
"Allah’ım, yâ Rabbi! Beni mü’minlerin annesi kıldın, kalbime analık şefkat ve merhametini istedim; sen de lutfedip bunları bana ihsan ettin! Onların muhabbetini kalbime yerleştirdin. Muhakkak her ana yavrusunun cehenneme girmesine razı olmaz. Onları benimle beraber cennete gönder. Aksi halde ben de onlarla beraber cehennem ateşine gireyim, der ve mü’minlere olan şefkatinden dolayı ağlar. "
O esnada Melekût aleminde şiddetli bir ses işitilir. Cebrail (a.s.) ulaşır ve Hz. Rasulullah (s.a.v.)’e şöyle der:
Yâ Rasûlallah! Cenâb-ı Allah (c.c.) Sana selam ediyor ve diyor ki:
Yâ Muhammed! Âişe’ye Benim sözümü söyle! “Sen Rasûlümüz’ün zevcesisin. Biz Seni cehenneme nasıl göndeririz, Seni ateşe atmak caiz değildir. Evlâd-ı anasından ayırmak da caiz olmaz. Ya Aişe! Kalbin müsterih olsun. Yarın kıyamet gününde evladının hepsini sana ulaştıracağız. Seni onlarla beraber cennete göndereceğiz. Onları melik koltuğuna oturtacağız. Meliklik tacını başlarına giydireceğiz. Ve: “Rableri onlara tertemiz içecek içirir.” (İnsan, 21) âyetinde bildirildiği gibi tertemiz içecekler içireceğiz.
[Riyâdu’n-Nâsıhîn, sh. 363] "
YA RABBİ !!!
BAŞTA EFENDİMİZ (S.A.V.) VE SAHABELERİNİN BİZLER İÇİN GİRMİŞ OLDUKLARI BU HİSSİYATLARINA, SEVGİLERİNE, FEDAKARLIKLARINA VE
İMANLARINA LAYIK BİR HAYAT NASİP EYLE. ŞEFAATLERİNE NAİL EYLE. BİZLERİ ONLARDAN MAHRUM EYLEME ALLAH'IM. KENDINE KUL, HABİBİNE
ÜMMET OLMAYI CÜMLE ÜMMETİ MUHAMMED'E NASİP EYLE. SON NEFESE KADAR RIZAN VE İSTİKAMET DAİRESİNDEN BİZLERİ AYIRMA.
GÖNLÜMÜZDE OLANI HAKKIMIZDA HAYIRLI EYLE, HAKKIMIZDA HAYIRLI OLANI DA GÖNLÜMÜZÜ RAZI EYLE ALLAH'IM.
ES SALATU VE'S-SELAMU ALEYKE YA RASULALLAH!
ES SALATU VE'S-SELAMU ALEYKE YA HABİBALLAH!
ES SALATU VE'S-SELAMU ALEYKE YA NÛRE ARŞİLLAH!
ES SALATU VE'S-SELAMU ALEYKE YA HAYRA HALGİLLAH!
ES SALATU VE'S-SELAMU ALEYKE YA SEYYİDEL EVVELİNE
VEL AHİRİN!
VE İLA CAMÎUL ENBİYAİ VEL- MÜRSELİYN
VE İLA CEMÎUL EVLİYAİ VE ALİHİM
VEL- HAMDÜ LİLLAHİ RABBİL ALEMİN!
YouTube dini videolar izle
Rızık Endişesi Çekenler Bu Hikaye'yi okuyunuz
ANA SAYFA
32 FARZ
Kıyamet Alametleri
İnsan Nasıl Yaratıldı
Annelerimizden Neler Öğrendik
Belaların Habercisi Olan 15 Özellik
Seherin Bereketi - Hikaye
Hayatımız ile İlgili 6 küçük Hikaye
İslamiyette Müzik Ve Çalgı Aletinin Yeri
RIZIK DUA'SI
Kelime-i Tevhid'in Sırrı
İSM-İ A'ZAM DUA'SI
Ezan Ve Kamet Arasında Yapılan dua Kabul Olurmu
Peygamber Efendimizin Evden Çıkarken Ettiği Dua
Tövbe Kapısı Açıktır - Hikaye
Misafirperverlik Nasıl Olmalı
Çocukluğumuzu Hatırlatacak Duygusal Hikaye
kl
YanıtlaSilsiir
YanıtlaSil