MEVLÂNA HAZRETLERİ'DE DUYGULARINI ŞÖYLE İFÂDE ETMİŞTİR;

Kapına geldim.

Ve ben, “ben’’ olmaktan vazgeçtim. Sen yeter ki “Kim o?” de.

Kim olmamı istiyorsan “o’’ 

olmaya geldim.

Mühim olan sizin kim olduğunuz değil, Allah’ın(c.c) istediği

gibi olmanız. 

Esas mesele insanın varlığın kendisinin olmadığını anlamasıdır. 

Rabbinle aranda yalnız sen zannettiğin var, 

arala kendini; 

o kalır, görürsün.

Hz.Musa, Allah’a(c.c) yalvardı ve O’ndan bir tavsiye istedi.

Gelen cevap; 

“Beni dinle.” oldu.

Bizler Allah’ı(c.c) dinlemiyoruz. 

Geçici, maddi şeylerin peşinden koşup gidiyoruz. Onları kalbimizin içinin en derinine koyuyoruz. 

Dünya şanının, şöhretinin, gücünün peşinde koşmakla

tek sermâyemiz olan ömrümüzü tüketiyoruz... Nefsimizin peşine

takılmışız, 

şeytani zihnimizin kontrolünde uçuruma doğru sürükleniyoruz. Paraya, güce, şöhrete tapar olmuşuz... 

Kimimiz'de;

“Ya Allah(c.c) varsa bizi cezalandırır.’’ diye ibâdetlerini yapıyor. 

Kıldığı namazların ve tuttuğu oruçların onu kurtaracağınıSanıyor.Kimileride rivâyetlerle, menkıbeler anlatmakla hayatlarını geçirir; avunurlar... 

Yahu, o menkıbedeki zatlar Allah’ı(c.c) bulmuş;

sen ne yaptın.? Sen yolun neresindesin.?

-kapı-