Çocuğun birisi, bal hastasıdır, yatar kalkar, gezer dolaşır, bal istermiş hep. Ana-baba, çocuklarının bu bal tutkusu nu önleyebilmek için her çareye başvurmuş.Hekimlere gitmişler, tedbirler uygulamışlar, ama nafile! Çocuk, bal diye tutturuyormuş. En sonunda, İmam-ı Âzam Ebu Hanife Hazretleri ni tavsiye etmişler. - Bir de O na gidin, gitmişler. İmam-ı Âzam; çocuğu almış karşısına, dönmüş ana-babasına; - 40 gün sonra gelin demiş. Anne-baba bir anlam veremese de, çaresiz geri dönmüş. 40 gün geçtikten sonra ise, tekrar varmışlar İmam-ı Âzam Hazretleri nin huzuruna. İmam-ı Âzam, şöyle bir bakmış çocuğa.Sonra, iki eliyle yanaklarını okşayıp, şöyle demiş çocuğa: - Bundan sonra bal yeme evlâdım! O kadar! Anne-baba yine şaşkın.Öyle ya, 40 gün boyunca bunun için mi beklediler .İmam-ı Âzam, bu sözü söylemek için 40 gün niye bekledi. Bunu düşüne düşüne dönmüşler evlerine. Aaa, o da ne , dakka başı bal isteyen çocuk, artık bal-mal istemiyor! Bal hastası çocuk, artık bal sürmüyor ağzına! Merak etmiş...